Nadat ik dan toch mijn vlucht haalde ("Fill in form miss, you have liquids, visa, weapons...") de zon gezien in Auckland, wiehoew.
Auckland is steil langs alle kanten (waarom willen mensen zo graag op een vulkaanwand wonen?) en is heet (niet het weer maar de grond). Auckland heeft 48 vulkanen en ook op hot water beach voel je de warmte van onze aardbol: we (Amanda, mijn deense reismaatje en ik) stonden onze voetzolen te verbranden voor een paar kiekjes in een zelfgegraven put. Beeld u in: allemaal toeristen met een schup die ijverig een halve meter diep graven om de heetwaterbron op het strand te ontdekken.
Iets minder warm (edoch in Middle Earth) was Hobbiton. (alle nerds die dit lezen zijn nu stikjaloers op mij, en voor al die andere: de filmset van Lords of the Rings). De gids vertelde ons leuke gossip from behind the scenes. Hoedat bruggen en huizen gemaakt werden met piepschuim, dat de overheid een vliegverbod over de set uitriep omdat iedereen de filmset wou zien en hoe dat fanatici tijdens de tour soms vloeiend Elventaal spreken. Freaks! Ik moet die films toch maar eens zin, hehe.
Nieuw Zeeland heeft, net als Australië met hun Aboriginals, een eigen inheemse community namelijk de Maori. (Die mannen die hun tong uitsteken en tatoes op hun gezichten hebben)
In tegenstelling met de Aboriginals zijn de maori wel ingeburgerd en leven veel nieuw zeelanders met een beetje Maori mentaliteit.
Zodus gingen we eens kijken in een Maori tempel aan de East Cape (de set van The Whale Rider). Maar wat een spel om daar gewoon binnen te geraken. We moesten een lied uit ons hoofd leren dat we zongen bij onze verwelkoming. We deden onze schoenen uit voor we binnengingen, waarop de Maori vrouw een lied zong en een vertegenwoordiger van de groep een speechke gaf over hoe graag we daar waren. Daarna deden we allemaal een groet waarbij je een hand geeft en tegelijk je voorhoofd en je neus tegen die van de andere drukt. chance dat de uitleg bij het lezen van de houtsculpturen en wandtapijten de moeite waard was...
Maar het coolste tot nu toe was toch nog altijd: wijnproeven, hehe (en ik lust geen wijn, dus hoe neig moet dan wel zijn geweest ;)). Nadat ik Merlot en Chardonnays had overleeft was de groep tipsy genoeg voor een beetje skinnydipping in the ocean (de ochtend daarop vertelde de eigenaar dat hij opgelucht was dat niemand gestoken was door een stingray).
Een pijnlijke ochtend later (6 AM) zaten we met een hangover naar de eerste zonopgang ter wereld te kijken, pretty nice huh?
Maar genoeg romantiek, richting Shithole of the world: Rotorua. alle, dat is toch hoe ik het noem: een stad gebouwd op thermische bronnen. Door heel de stad komt er blubber uit de grond die stinkt naar rotte eieren. If the world was a body, I'm in the buttcrack right now. Maar de mensen die hier leven hebben er blijkbaar geen problemen mee, zo lijkt :)
Ondanks een ietwat slecht ruikende stad zijn ze hier wel actief in Rotorua. Ze zijn namelijk de uitvinders van de Zorbit. jaja. Een luchtbal waar je inkruipt en dan van een berg wordt gerold, goody. Het was ijskoud vandaag maar daar zat ik in een bal met water terwijl mijn wereld rond en rond en ronddraaide, good fun...nee echt.
Iets minder tof was het grootste raftingwaterval te wereld. Hij was tof maar mijn gescheurde kniespier is minder fijn. Maar alle, ik kreeg ook een mep van iemands peddel dus kan mijn lip mijn pijnlijke spier in gezelschap houden :) Ik hou het in vervolg gewoon op ronddraaien in een zorbit :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten