Rebound in paradise

Sydneeeeey


vleermuizen, Botanic garden

Sydney, hostel, 20/08/'09, 16:05

Mijn tweede dag in Sydney. Ben gisteren geland met uitzicht op, truly, paradise. Witte stranden, lichtblauw water, een stad aan zee en tussen de bossen. In de luchthaven moest ik een minder paradijselijk plek door: de douane. Trouwe vtm-kijkers weten hoe belachelijk moeilijk Australië is rond grenscontrole. Na drie kwartier wachten op mijn rugzak ('please, laat hem niet achtergebleven zijn in Abu Dhabi, het gat van de wereld') moest ik met de zak op de rug in een wel heel verstrekende rij mensen gaan staan. Ik botste met mijn fort van een zak tegen dat van een jongen. Hij keek me lachend en vol verwachting aan. I smell loneliness. 'Where you from?' 'Germany, I'm going to travel through Australia for a year, you?' 'Me too'. 2 gekken bij elkaar, nichevorming from the start. Samen met Mathias, the crazy german en Jolanda, een meisje van Nederland werden we opgehaald aan de luchthaven en naar de hostel gebracht. In de shuttlebus zagen we voor het eerst de binnenstad van Sydney. Hoge gebouwen naast piepkleine huisjes, overal auto's, parken met palmbomen en vogels met lange snavels. Ergens lijkt het zwaar op New York (zoals in de films althans) en ergens lijkt het wel een groot pretpark met al dat groen.

In de hostel slaap ik in een dorm for 6 met Jolanda en Stijn (een vriendelijke en verlegen hollandse jongen), een Duitser, een zweed en een oude Australiër die verdacht veel praat en lijkt op Crocodile Dundee. De hostel heeft de beste douches die een jeugdherberg ooit ter beschikking heeft gesteld en maar goed ook. Ik had wat geslapen in het vliegtuig maar eenmaal op je kamer blijkt al gauw dat jetlag je te pakken heeft. Ongelukkig genoeg hadden we een vroege vlucht en was het nog maar 7 uur 's ochtends. ok, doodmoe en een hele dag wakker blijven. niet dus. Rond 12 uur 'smiddags lag ik al in mijn bed.

Het is nu de tweede dag en ben nog steeds moe maar had vandaag de moed om al wat verder te lopen dan het blokje om. Met Stijn naar de Royal Botanic Garden, met uitzicht op het Opera house. Australiërs lopen er te joggen, hun krant te lezen of met hun kinderen te spelen. Ik liep er met mijn kin op de grond: een gigantisch park, met aan de ene kant zee, een andere kant één van de meest gefotografeerde gebouwen ter wereld en nog een andere kant een panoramisch zicht van de stad en ondertussen vliegen exotische dieren je om de oren. Cava, daar kan je tijdens je lunchbreak wel ne keer je bokes komen opeten...